Sorry, you need to enable JavaScript to visit this website.

Sounds of the USA - Conservatorium Maastricht Windband Orchestra

Classical Concert

Theater aan het Vrijthof

20:00

EN
Join us for an extraordinary evening with the Wind Band Orchestra of Conservatorium Maastricht, conducted by Arjan Gaasbeek, featuring the talented clarinetist Tommaso Torrigiani as soloist. 
The programme brings the vibrant culture of American music to life with works by composers such as James Barnes, Scott McAllister, and Samuel Barber. Experience the powerful Symphonic Overture, the rock-inspired Black Dog, and the evocative melodies of Traveler. 

This evening celebrates the rich diversity of American compositions, sweeping you through the dynamic sounds of classical fanfares, energetic marches, and captivating. Don’t miss this musical adventure that will take you on a journey across the many facets of America’s music.

Programme:
James Barnes (born 1949) - Symphonic Overture 
Scott McAllister (born 1969) - Black Dog 
David Maslanka (1943-2017) - Traveler 
Samuel Barber (1910-1981) arr. Collinsworth - Commando March 
Ira Hearshen (born 1948) - Symphony on Themes of John Philip Sousa, part 2: After The Thunderer 
Alfred Reed (1921-2005) - Fourth Symphony 
John Mackey (born 1973) - Strange Humors 

Buy your tickets now

NL
Kom en beleef een unieke avond met het Harmonieorkest van Conservatorium Maastricht, onder leiding van Arjan Gaasbeek en met de veelbelovende klarinettist Tommaso Torrigiani als solist. Het programma brengt de levendige Amerikaanse muziekcultuur tot leven met werken van onder andere James Barnes, Scott McAllister en Samuel Barber. Geniet van de krachtige Symphonic Overture, de rockinvloeden in Black Dog, en de prachtige melodieën in Traveler.

Deze avond is een viering van de rijke diversiteit van de Amerikaanse composities, waarbij u zich mee zult laten voeren door de dynamische klanken van klassieke fanfares, energieke marsen, en meeslepende ritmes. Mis deze muzikale ontdekkingsreis niet en laat u betoveren door de opzwepende en ontroerende stukken die u de veelzijdigheid van Amerika laten ervaren.

Programma:
James Barnes (born 1949) - Symphonic Overture 
Scott McAllister (born 1969) - Black Dog 
David Maslanka (1943-2017) - Traveler 
Samuel Barber (1910-1981) arr. Collinsworth - Commando March 
Ira Hearshen (born 1948) - Symphony on Themes of John Philip Sousa, part 2: After The Thunderer 
Alfred Reed (1921-2005) - Fourth Symphony 
John Mackey (born 1973) - Strange Humors 

Koop nu je tickets

About the Programme

Champagne!  
The 50th anniversary of the US Air Force Band naturally deserved a celebratory new composition. Symphonic Overture by the American composer James Barnes was the perfect work to mark the anniversary. Barnes wrote the work in 1922, especially for this joyous occasion. From start to finish, Symphonic Overture is one big party. It opens with a proud fanfare, with the trumpet calls announcing the festivities. As more instruments join the trumpets, the fanfare develops into a swinging accompaniment. The solo oboe plays a dance-like melody, after which the revelry really gets going. The rousing dance then subsides, giving way to a romantic slow section. It's almost impossible not to drift away dreaming to the silky-sweet melody of the middle movement. An alto sax sings for us, accompanied by soft harps – the ideal formula for this idyllic interlude. But it's not long before the party is back in full swing again. Champagne music, including the sound of a popping cork, provides a sparkling finale to an effervescent affair. 

Hard rock in a new outfit  
Hard rock – more specifically that of Led Zeppelin – lies at the heart of Scott McAllister's Black Dog. Led Zeppelin's song of the same name is the source of inspiration for McAllister's rhapsody for clarinet and wind instruments. A musical ‘rhapsody’ is made up of contrasting sections in terms of its style and mood, and McAllister's Black Dog is a perfect example. The solo clarinet takes on the role of lead singer in a rock band. The work begins with a long solo in which the 'lead singer' shows off his virtuosity. The composer himself described this as an ‘exploration of extremes’. With its slow, soaring line, the contrasting middle section resembles Led Zeppelin’s Stairway to Heaven. The final section is again in stark contrast to what has preceded it. Here too, though, there’s a subtle reference to Led Zeppelin, who reworked their songs at each gig during their renowned improvisations. The basis for McAllister's virtuoso finale is a constantly recurring bass pattern. With an almost improvised cadenza, the clarinet shines out above it. 

A new beginning  
‘Nicht so traurig, nicht so sehr’ (Be not so sad, be not so troubled). That's the title of the chorale that forms the basis for the beginning of Traveler by the American composer David Maslanka. Maslanka wrote the work in celebration of the retirement of a close friend. Reflecting on his friend's retirement, Maslanka came to the conclusion that this chorale was highly appropriate. ‘This final phase of life’, he said, ‘doesn’t need to be a regrettable event.’ The composer considers it a huge gift of life to be able – based on all one’s experience – to look to the future. That's why Traveler starts off fast, full of energy, and bursting with joie de vivre. Halfway through, the work is transformed into a more tranquil, state of meditation. In Maslanka's own words, ‘life's battle has largely been fought, and the soul now prepares for the next big step.’ 

A speedy soldier  
Samuel Barber referred to his work Commando March as his ‘little march’, although the large-scale instrumentation of this short, energetic work contradicts that assertion. Barber wrote Commando March in 1943 while on active duty in the US military. According to the composer, the music symbolises a ‘new kind of soldier’, one who ‘doesn't march in straight lines', but 'strikes unexpectedly and disappears again as fast as he’s come.’ 

A tribute to the march 
The American composer Ira Hearshen says he has been fascinated by the music of John Philip Sousa since he was a child. Sousa – ‘The March King’ – is probably the most famous conductor, trombonist, and composer in the history of march music. And his name lives on forever in the ‘sousaphone’, an instrument derived from the older and smaller bombardon – a kind of tuba specially for playing while marching. ‘The March King’ composed an incredible amount of music for wind band. Hearshen dreamed of transforming Sousa's popular march music into serious works suitable for large-scale performance, and therefore wrote his Symphony on Themes of John Philip Sousa. After The Thunderer is the second movement of the symphony. Hearshen transforms Sousa's march The Thunderer by slowing it down and adding dramatic orchestration. The long lines and impressive instrumentation leave a lasting impression. 

Major contrasts  
Kerkrade is home to the World Music Contest, which draws musicians from all over the world to the Netherlands each year for this prestigious competition. In 1992, the American composer Alfred Reed wrote his Fourth Symphony for this celebrated festival. The symphony comprises three movements. In the first movement, Elegy, Reed makes full use of all the various timbres that a wind band has to offer: from gentle lamentation to powerful drama, Elegy has it all. An ‘elegy’ (from ancient Greek) is originally a melancholy poem or song. With its many dissonances, the movement embodies this melancholic mood. The second movement, Intermezzo, is a major contrast to the first. Amidst subtle Latin American sounds, a graceful melody develops. The southern atmosphere is enhanced by the warm melodies played by the woodwinds accompanied by the harp, which sounds almost like a Spanish guitar. The third movement is again a stark contrast to the preceding one. A lively dance brings Reed’s Fourth Symphony to an energetic close, with a virtuoso Tarantella moving the whole piece inexorably on towards a brilliant ending. 

A golden combination  
An American composer, African percussion, and Middle Eastern melodies; in Strange Humors, John Mackey brings all these together in a captivating whole. The opening cor anglais solo takes us straight to the Middle East, with the typically Arabic melody transporting the listener to an Egyptian sunrise. The exhilarating beat of a djembe drum then joins the melodious soloists. The djembe, which is central to the work, is one of the most important West African instruments. In countries including Mali and Guinea, it is frequently used in ceremonies and rituals. The solo wind instruments, still firmly in the Middle East, join the African percussion with rhythmic melodies. With Strange Humors, John Mackey manages to unite three continents in a way that will stay with the listener forever. 

About Arjan Gaasbeek (Conductor) 

Arjan Gaasbeek
Arjan Gaasbeek (1983) began his musical journey on the clarinet at the age of four, receiving his first lessons from his grandfather. By the age of ten, he advanced his studies with the Royal Harmony Pieter Aafjes in Culemborg under the tutelage of Johan Boonekamp. From a young age, Gaasbeek distinguished himself as a soloist, performing in various prestigious competitions, including the Princess Christina Competition. He pursued further clarinet studies with Frans de Jong at the Fontys Conservatory in Tilburg and Céleste Zewald at the University of the Arts in Utrecht.   
In 2017, Gaasbeek completed his HaFaBra conducting studies with distinction under the guidance of Tijmen Botma at the Prince Claus Conservatoire in Groningen. Currently, he holds the position of principal conductor with Harmonie Sub Umbra Veldhoven, Harmonieorkest Vleuten, the Royal Harmony Pieter Aafjes Culemborg, and Harmonie Kunst en Vriendschap Maurik, all competing at the first division level. Additionally, he has served as a guest conductor with the Fanfare Mounted Arms and is the artistic director of the Summer Orchestra Netherlands.

 

About Tommaso Torrigiani (Soloist)  
Tommaso Torrigiani

Tommaso Torrigiani, born in Ecuador in 2001 and raised in Florence, Italy, began playing clarinet at age eight after hearing "Peter and the Wolf." He graduated with high marks from Music High School in Florence in 2019 and continued studies under Maestro Giovanni Riccucci at Fiesole Music School, earning his Bachelor's with honors in 2023. He is currently pursuing a Master’s in Classical Music at Conservatorium Maastricht with Leon Bosch.  
Tommaso has won several awards, including the “Concorso musicale internazionale Città di Scandicci” and the “Concorso internazionale Vito Frazzi.” He performs as both a soloist and chamber musician, playing in ensembles and recently performed in a trio with Fabrizio Meloni.  
He has experience with various orchestras, such as the Florence Wind Orchestra "Gioacchino Rossini" and the "Unconventional Orchestra," collaborating with conductors like Edoardo Rosadini and Alexander Lonquich. At Conservatorium Maastricht, he performed under Jos Zegers and Arjan Tien. His passion for music is fueled by the joy of collaboration and artistic exchange. 

Over het programma

Champagne!  
Een feestelijk nieuw stuk kon voor de vijftigste verjaardag van de ‘US Air Force Band’ natuurlijk niet ontbreken. James Barnes’ Symphonic Overture was het perfecte werk voor de gelegenheid. De Amerikaanse componist schreef het werk in 1922, speciaal voor deze heuglijke verjaardag. Symphonic Overture is van begin tot eind één groot feest. Een trotse fanfare opent het geheel. Het trompetgeschal kondigt de festiviteiten aan. Naarmate meerdere instrumenten de trompetten vervoegen ontwikkelt de fanfare zich tot een swingende begeleiding. De solo hobo vertolkt een dansende melodie waarna het feestgedruis volledig losbarst. De opzwepende dans gaat liggen en maakt plaats voor een romantische slow. Het is bijna onmogelijk niet weg te dromen bij de zeemzoete melodie van het middendeel. Een zingende altsaxofoon, begeleid door de zachte harpen, vormt het ideale recept voor dit idyllische intermezzo. Lang duurt het echter niet voor het feest opnieuw in volle gang is. Champagne muziek, inclusief het geluid van een schietende kurk, vormt een spetterende afsluiter op een bruisend geheel. 

Hardrock in een nieuw jasje  
Hard rock, en meer bepaald die van Led Zeppelin ligt aan de basis van Scott McAllisters Black Dog. Led Zeppelins gelijknamige song is de bron van inspiratie voor McAllisters rapsodie voor klarinet en blazers. Een rapsodie bestaat uit contrasterende gedeelten qua stijl en stemming en McAllisters Black Dog is hier een schoolvoorbeeld van. De solo klarinet vertolkt de rol van leadzanger in een rockband. Het werk begint met een lange klarinet solo waarin de zogenaamde leadzanger zich van zijn meest virtuoze kant laat zien. De componist omschreef het zelf als een “verkenning van uitersten”. Het contrasterende middendeel lijkt met zijn trage, stijgende lijn wel een Stairway to Heaven. Het laatste deel staat opnieuw in groot contrast met wat voorafging. Maar ook hier kan een subtiele verwijzing naar Led Zeppelin niet ontbreken. De rockgroep stak hun liedjes elk optreden in een nieuw jasje tijdens hun befaamde improvisaties. Aan de basis van McAllisters virtuoze finale ligt een steeds wederkerend baspatroon. Met een haast geïmproviseerde cadenza schittert de klarinet erbovenuit. 

Een nieuw begin  
“Nicht so traurig, nicht so sehr” (niet zo treurig, niet zo erg). Dat is de titel van het koraal waarop het begin van David Maslanka’s Traveler gebaseerd is. De Amerikaanse componist schreef het werk voor de pensioenviering van een goede vriend. Toen Maslanka over het pensioen van zijn vriend reflecteerde kwam hij tot de conclusie dat dit koraal erg passend was. Hij zei: “deze laatste fase van het leven hoeft geen betreurenswaardige gebeurtenis te zijn”. De componist beschouwt het net als een enorm geschenk van het leven om met alle vorige ervaringen naar de toekomst te kunnen kijken. Daarom begint Traveler snel en vol energie. De levensvreugde spat ervan af. Halverwege transformeert het werk naar een rustigere, meditatieve toestand. Zoals Maslanka zei: “de strijd van het leven is grotendeels gestreden, de ziel bereidt zich nu voor op de volgende grote stap.” 

Een snelle soldaat  
Zijn “kleine mars”, zo noemde Samuel Barber zijn werk Commando March. De grote instrumentatie van dit korte, energieke werk spreekt dit statement weliswaar tegen. Barber schreef Commando March in 1943 tijdens zijn actieve dienst in het Amerikaanse leger. Volgens de componist symboliseert de muziek een “nieuw soort soldaat”. Namelijk een soldaat die “niet in rechte lijnen marcheert”, maar “onverwachts toeslaat en zo snel als hij komt ook weer verdwijnt”. 

Een ode aan de mars 
De Amerikaanse componist Ira Hearshen zegt al sinds zijn kindertijd gefascineerd te zijn door John Philip Sousa’s muziek. Sousa, ook wel ‘The March King’ genoemd is waarschijnlijk de bekendste dirigent, trombonist en componist in de geschiedenis van de marsmuziek. Zijn naam leeft voor altijd voor in de sousafoon. Dat instrument komt voort uit de oudere en kleinere bombardon en is een soort tuba speciaal ontworpen om tijdens het marcheren te bespelen. ‘The March King’ componeerde onwaarschijnlijk veel muziek voor harmonieorkest. Hearshen droomde ervan om de populaire marsmuziek van Sousa om te vormen tot serieuze werken geschikt voor een groot podium. Zodoende schreef Hearshen zijn Symphony on Themes of John Philip SousaAfter The Thunderer is het tweede deel van de symfonie. Hearshen transformeert Sousa’s Mars The Thunderer door hem te vertragen en een dramatische orkestratie toe te voegen. De lange lijnen en indrukwekkende bezetting laten een blijvende indruk na. 

Grote contrasten  
Kerkrade is de thuishaven van het Wereld Muziek Concours. Elk jaar komen musici van over de hele wereld naar Nederland voor deze prestigieuze wedstrijd. In 1992 schreef de Amerikaanse componist Alfred Reed zijn Vierde Symfonie ter gelegenheid van dit toonaangevende festival. De symfonie bestaat uit drie delen. In het eerste deel, Elegie, benut Reed alle klankkleuren die een harmonieorkest te bieden heeft. Nu eens zachte klaagzang dan weer sterk dramatisch, de Elegie heeft het allemaal. Een elegie (van het oud-Grieks) is oorspronkelijk een melancholisch gedicht of gezang. Met zijn vele dissonanten belichaamt Reed deze weemoedige sfeer. Het tweede deel, Intermezzo, staat in groot contrast tot het eerste deel. Over een subtiel Latijns-Amerikaans tintje ontwikkelt zich een bevallige melodie. De warme melodieën van de houtblazers begeleid door de harp, die bijna als een Spaanse gitaar klinkt, versterken de zuiderse sferen. Het derde deel vormt opnieuw een sterk contrast met het voorafgaande. Een pittige dans sluit deze Vierde Symfonie op energieke wijze af. De virtuoze Tarantella beweegt het geheel onstuitbaar naar een briljant einde toe. 

Gouden combinatie  
Een Amerikaanse componist, Afrikaanse percussie en melodieën uit het Midden-Oosten. Dit alles brengt John Mackey met zijn Strange humors samen tot een betoverend geheel. De openingssolo in de Engelse hoorn neemt ons meteen mee naar het Midden-Oosten. De typisch Arabische melodie transporteert de luisteraar zo naar de zonsopgang in Egypte. Vervolgens vervoegt de opzwepende puls van een djembé de zangerige solisten. De djembé, die centraal staat in het werk, is één van de belangrijkste instrumenten in West-Afrika. In onder andere Mali en Guinea wordt de trommel veelvuldig gebruikt bij ceremonies en plechtigheden. De solo blazers, nog steeds in het Midden-Oosten, vervoegen de Afrikaanse percussie met ritmische melodieën. Met Strange Humors slaat Mackey erin drie continenten te verenigen op een manier die voor altijd bij blijft. 

Over Arjan Gaasbeek (Dirigent) 

Arjan Gaasbeek
Arjan Gaasbeek (1983) begon zijn muzikale reis op vierjarige leeftijd op de klarinet en ontving zijn eerste lessen van zijn grootvader. Op tienjarige leeftijd zette hij zijn opleiding voort bij de Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes in Culemborg, waar hij les kreeg van Johan Boonekamp. Al op jonge leeftijd onderscheidde Gaasbeek zich als solist en trad hij op tijdens diverse prestigieuze concoursen, waaronder het Prinses Christina Concours. Hij vervolgde zijn klarinetstudies bij Frans de Jong aan het Fontys Conservatorium in Tilburg en bij Céleste Zewald aan de Hogeschool voor de Kunsten in Utrecht.  
In 2017 voltooide Gaasbeek zijn HaFaBra-directieopleiding met lof onder begeleiding van Tijmen Botma aan het Prins Claus Conservatorium in Groningen. Momenteel bekleedt hij de positie van vaste dirigent bij Harmonie Sub Umbra Veldhoven, Harmonieorkest Vleuten, Koninklijke Harmonie Pieter Aafjes Culemborg, en Harmonie Kunst en Vriendschap Maurik, die allen uitkomen in de eerste divisie. Daarnaast heeft hij als gastdirigent gewerkt bij onder andere de Fanfare Bereden Wapens en is hij artistiek leider van het ZomerOrkest Nederland.

Over Tommaso Torrigiani (Solist)
Tommaso Torrigiani

Tommaso Torrigiani, geboren in Ecuador in 2001 en opgegroeid in Florence, Italië, begon op achtjarige leeftijd klarinet te spelen na het horen van "Peter en de Wolf." Hij behaalde in 2019 zijn diploma aan de Muziek Middelbare School in Florence met hoge cijfers en studeerde vervolgens bij Maestro Giovanni Riccucci aan de Muziekschool van Fiesole, waar hij in 2023 cum laude afstudeerde met een Bachelor. Momenteel volgt hij een Master in Klassieke Muziek aan het Conservatorium Maastricht onder Leon Bosch.  
Tommaso heeft verschillende prijzen gewonnen, waaronder de “Concorso musicale internazionale Città di Scandicci” en de “Concorso internazionale Vito Frazzi.” Hij speelt als solist en kamermusicus in ensembles en heeft samen met Fabrizio Meloni in een trio opgetreden.  
Hij heeft ervaring met diverse orkesten, zoals het Florence Wind Orchestra "Gioacchino Rossini" en het "Unconventional Orchestra," en werkte met dirigenten als Edoardo Rosadini en Alexander Lonquich. Met de orkesten van het Conservatorium Maastricht speelde hij onder leiding van Jos Zegers en Arjan Tien. Zijn passie voor muziek wordt gevoed door de vreugde van samenwerking en artistieke uitwisseling.